asıl kızgınlığımın nerden geldiğini biliyor musunuz? bütün tuhaflığın, bütün kötülüğün de kaynağı bu işte... benim asıl kızdığım şey,en sinirli anımda bile içimde bir öfkenin bulunmasıydı. aslında ben ne kötüyüm ne de hırçın. sadece çevremdeki kuşları ürkütür, bunlarla kendimi eğlendiririm... öfkemden ağzım köpürdüğü sırada, biri gönlümü alsa ya da şekerli bir çay uzatsa o anda sakinleşirdim.üstelik duygulanırdım da... sonra kendi kendime dişlerimi gıcırdatır ve utancımdan aylarca uyuyamazdım. benim huyum böyleydi işte.